In 2015 kent Renée Eykens haar eerste grote succes op het EK voor junioren. Ze snelt in het Zweedse Eskilstuna naar het goud op de 800m. Het begin van haar leven als topatlete. Amper één jaar later schittert de 20-jarige Eykens op de Olympische Spelen in Rio. In de halve finales knalt ze naar een PR van 2’00”00.
“Rio was qua ervaring erg dubbel. Mentaal en fysiek was de voorbereiding enorm veeleisend. Sportief heb ik mezelf daar overtroffen, maar ik denk dat ik eigenlijk nog niet klaar was om zo te presteren”, aldus de atlete uit Brasschaat. In 2017 schakelt ze over naar de Nederlandse coach Theo Joosten. Op het EK voor beloften komt het kampioenschapsbeest in Eykens opnieuw naar boven. Ze stoomt in Bydgoszcz onhoudbaar naar goud.
Het EK in Berlijn van 2018 doemt stilaan op, maar Eykens krijgt na het lopen van de limiet op de 800m én 1500m af te rekenen met blessures. Ze geraakt net fit voor Berlijn, maar daar loopt het in de reeksen fout. De atlete zit ingesloten en probeert nog een gooi naar de halve finales te doen. Ze gokt, verliest en valt. “Ik was klaar om te knallen in Berlijn. Qua vorm voelde het zo goed aan en plots lig je op de grond. Al het werk om fit te geraken, flitst dan even voorbij. Mentaal was 2018 een zware beproeving, maar ik ben er absoluut sterker uitgekomen”, vertelt Eykens.
Die vechtersmentaliteit komt begin 2019 van pas. Eykens snelt in zaal naar de EK-limiet en op dat EK in Glasgow verbaast ze vriend en vijand. In de finale valt ze net naast het podium. “Indoor waren er in eerste instantie geen grote plannen. Mijn PR aanscherpen en punten rapen met het oog op Doha, tot de IAAF liet weten dat het puntensysteem pas voor Tokio zal gebruikt worden. Qua kampioenschap was Glasgow erg welkom. Ik heb er in mijn drie races telkens eervol gestreden, met die vierde plaats als gevolg. Ik had natuurlijk liever derde geweest. Ik kan mezelf echter niks verwijten”, legt de atlete uit.
Komende zomer staat in het teken van het WK in Doha. De pittige limiet voor dat kampioenschap bedraagt 2’00”60. Als alles zoals plan verloopt, dan staat ook de AG Memorial Van Damme op de planning. “In een ideaal scenario loop ik de limiet in mijn eerste wedstrijdblok van een vijftal wedstrijden in binnen- en buitenland. Zo kan ik de nodige rust inbouwen naar Doha toe. Op het WK zelf wil ik vooral naar mijn kunnen te presteren. Die barrière van 2 minuten hoop ik komende zomer te slopen. De Memorial kan een perfecte generale repetitie worden, op amper drie weken van het WK. Voor eigen volk in zo’n stadion lopen blijft uitzonderlijk. Ik hoop dat ik het spektakel opnieuw mag meemaken”, besluit Eykens.
