Hoogspringster Blanka Vlasic hing eerder dit jaar haar spikes aan de wilgen. De Kroatische atlete is een graag geziene gast in België en mag zich vanaf nu ook lid noemen van de Hall of Fame van de Allianz Memorial Van Damme. Vlasic stond gisteren de Belgische pers te woord in het gezelschap van olympisch hoogspringkampioene Mariya Lasitskene. De voormalige topatlete moet nog wennen aan een leven zonder topsport.
“Ik kan me niet meteen herinneren wanneer mijn laatste wedstrijd hier in Brussel was, wat betekent dat het een tijdje geleden is. Momenteel ben ik op zoek naar nieuwe uitdagingen. Mijn doel is om zeker in de sport te blijven. Ik moet toegeven dat ik nooit echt gedacht heb dat ik op een dag afscheid zou moeten nemen van het atletenbestaan. Op een bepaald moment moet je echter luisteren naar je lichaam. Er wacht atleten namelijk nog een leven na de sport. Het heeft wel even geduurd voor ik die angst heb durven confronteren. Je kan meer zijn dan gewoon een atleet in het leven.”
Vlasic gaf wel aan dat ze ondanks haar nieuw leven nog geregeld terugdenkt aan haar tijd als atlete. “Ik mis het wel een beetje om op geregelde basis de prijzen te vallen. Je krijgt als persoon enorm veel voldoening om beloond te worden. Ik herinner me Brussel als een heus spektakel, het was altijd een eer om hier in actie te mogen komen. Het verbaast me wel hoe emotioneel ik nog kan worden tijdens hoogspringwedstrijden. Ik heb de finale in Tokio samen met vrienden en familie gevolgd. Voor atleten is het nu geen simpele periode na de Spelen, zoals na elk groot kampioenschap. Ik legde mezelf na een groot toernooi telkens op om één avond te vieren en daarna te focussen op het tweede deel van het seizoen.”
Vlasic kwam in haar carrière tot op één centimeter van het wereldrecord in het hoogspringen van Stefka Kostadinova (2m09). Uiteraard hoopt de Kroatische dat het record in de nabije toekomst sneuvelt, maar ze weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is. “Voor de start van de coronacrisis dacht ik dat het mogelijk was, zeker bij Mariya. Door het gebrek aan wedstrijden is het er niet makkelijker op geworden. Zowel voor Mariya, als voor andere atletes is het belangrijk om zo vaak mogelijk het record aan te vallen. Het is namelijk een psychologisch spel en hoogspringen blijft iets bijzonder. Het heeft geen zin om je beste sprong al vroeg in de competitie te laten zien.”
Mariya Lasitskene: “Heb veel respect voor Nafi als atlete”
Na drie wereldtitels kon Mariya Lasitskene in Tokio eindelijk ook op olympisch niveau zegevieren. Het werd een grote opluchting voor de atlete die verplicht onder neutrale vlag uitkomt in afwachting van de terugkeer van Rusland als erkende federatie. “Ik kan het nog altijd niet geloven dat ik mezelf olympisch kampioen mag noemen. De waarde van zo’n gouden medaille is onmeetbaar. De aanloop naar de Spelen was niet ideaal, aangezien ik enerzijds af te rekenen kreeg met een blessure en me anderzijds zorgen maakte over of ik al dan niet zou kunnen deelnemen. Sinds Rio was er extra druk omdat ik er toen niet kon bij zijn door de schorsing van de Russische atleten.”
“Vrijdag wordt geen gemakkelijke wedstrijd, want iedereen is klaar om zich te geven tijdens de laatste wedstrijden van het seizoen. Zelf voel ik me goed en het doet deugd om opnieuw in volle stadions in actie te kunnen komen. Dat is een totaal ander gevoel in vergelijking met bijvoorbeeld Tokio. Er zal ook extra aandacht naar onze competitie gaan omdat Nafi met ons meespringt. Ik heb veel respect voor haar als atlete en ze heeft de steun van het Belgische publiek."
"Blanka is een heel grote naam in de sport. Ik heb helaas niet vaak de eer gehad om samen met haar te kunnnen springen, aangezien mijn hoogdagen zowat begonnen zijn toen Blanka af te rekenen kreeg met blessures. Het is een grote eer om naast haar te mogen zitten. Zeker omdat ik haar familie ook een beetje volg. Haar broer Nikola speelde namelijk voor een Russische voetbalclub en maakte recent de overstap naar West Ham United, een zeer getalenteeerde familie dus."
