“Het is gewoon zot dat wij individueel mogen deelnemen aan de grootste atletiekmeeting ter wereld,” begon Justien Grillet de persconferentie. “Fysiek snakken we misschien alle vier na Berlijn naar het einde van het seizoen maar psychisch heeft die vierde plaats op de Europese kampioenschap zo’n mentale boost gegeven dat het die lichamelijke vermoeidheid meer dan compenseert,” vulde Camille Laus aan.
“De tornado aan gelukwensen die we na Berlijn kregen, heeft ons verrast,” vervolgde Hanne Claes. “Op de sociale media en in persoonlijke gesprekken was duidelijk te merken dat wij als jonge vrouwenteam en vooral als hechte vriendinnengroep een voorbeeld zijn geworden voor vele jonge meisjes.”
“Tijdens het EK zelf kan je de waarde van wat je realiseert moeilijk inschatten. Je bent gefocust op jouw prestaties. Pas achteraf thuis drong de waarde van onze vierde plaats door,” oordeelt Cynthia Bollingo.
“Begin dit seizoen stonden we nog nergens. Niemand geloofde in ons project. We hebben doelen gesteld. Als je dan in de finale van het Europees kampioenschap het nationaal record gevoelig kan verbeteren in voor ieder minstens de vierde wedstrijd in enkele dagen dan heb je jouw eigen verwachtingen overtroffen.”
“We staan nu twaalfde op de wereldranglijst dan is een finaleplaats op de Olympische Spelen geen utopie meer,” concludeert Hanne Claes nuchter. “We worden allen meegezogen in dit project. Daardoor word je zowel individueel als in groep sterker en beter.”
“Er mogen zeker nog meisjes aansluiten bij het project. Om op niveau te blijven presteren moet je minstens met zes zijn,” zegt Camille Laus. “Nu zaten we allemaal op ons tandvlees in Berlijn. Na het jammerlijk wegvallen van Margo Van Puyvelde was er geen marge meer.”
“Natuurlijk spiegelen we ons aan de Belgian Tornados en krijgen we veel tips van onze mannelijke collega’s. We willen in de toekomst zo veel mogelijk samenwerken,” vertelde Cynthia nog. “Maar we zijn totaal verschillende persoonlijkheden dan de mannen en zullen onze eigen klemtonen leggen.”
27 August, 2018